Það er alveg sama hvar borið er niður í dag og hvaða alþjóðlegu mælikvarðar eru skoðaðir – Ísland skorar alltaf hæst: ríkissjóði hefur verið snúið úr gegndarlausum hallarekstri í afgang; atvinnuleysi er nú bara tölfræðilegt, rúmlega 2%, sem þýðir á mannamáli að það er ekkert atvinnuleysi; hagvöxtur á Íslandi hefur verið meiri að undanförnu en í öllum þeim löndum sem við notum til samanburðar – og kaupmáttur launa hefur aukist meira síðustu misserin en dæmi eru um á svo skömmum tíma um langt skeið.
Þessi upptalning gæti haldið áfram lengi enn – og er einn samfelldur vitnisburður um hversu vel hefur tekist með stjórn efnahagsmála á því kjörtímabili sem er að ljúka. En við vitum líka að það þarf að gera betur á ýmsum sviðum. Hér á okkar slóðum – í Suðurkjördæmi – eru það innviðabrestirnir sem eru mest aðkallandi. Þeir eru samstofna um allt kjördæmið – vestan frá Reykjanesi og austur á Höfn – og á öllu þessu svæði nefna menn fyrst tvennt: samgöngumál og heilbrigðisþjónustu. Þar á eftir kemur svo löggæslan. Sumir þessir brestir eiga sér rætur í groddalegum niðurskurði í kjölfar hrunsins, aðrir eiga sér lengri sögu en allir verða þeir augljósari núna þegar fjöldi erlendra ferðamanna í kjördæminu hefur margfaldast á aðeins nokkrum árum.
Forgangsmálin eru mismunandi eftir svæðum og stöðum í kjördæminu en öll af sömu rótum runnin. Þessa bresti munum við þingmenn Sjálfstæðisflokksins leggja höfuðáherslu á að laga á næsta kjörtímabili. Forsendan fyrir því að það sé hægt, er að áfram haldi sú jákvæða þróun í efnahagsmálum og meðfylgjandi stöðugleiki sem ég gat um hér í byrjun.
En einmitt þar liggur hundurinn grafinn. Það er alls ekki víst að svo verði – og raunar fremur ólíklegt miðað við hina pólitísku stöðu í dag. Það má segja að það hafi verið heiðarlegt hjá vinstri flokkunum undir forystu Pírata að hefja stjórnarmyndunarviðræður um síðustu helgi – sex dögum FYRIR kosningar. Það hefði að vísu verið lýðræðislegra að hinkra eftir kosningaúrslitunum en látum það vera.
Þetta útspil Pírata og viðbrögð hinna vinstri flokkanna við því hafa einfaldað og auðveldað val kjósenda á laugardaginn. Það eru bara tveir kostir í boði: fjögurra eða jafnvel fimm flokka vinstri stjórn undir forystu Pírata – eða ríkisstjórn undir forystu Sjálfstæðisflokksins.
Við vitum hvað Sjálfstæðisflokkurinn stendur fyrir; hluta af því nefndi ég í byrjun þessarrar greinar. En sem betur fer vitum við líka hvað vinstri flokkarnir, sem hittust um helgina, standa fyrir. Þeir stjórna nefnilega allir saman einu verst rekna sveitarfélagi á Íslandi: Reykjavík. Á nýjum lista yfir 20 best reknu sveitarfélög á Íslandi tróna tvö á toppnum: Vestmannaeyjar og Grindavík. Tvennt af því sem þau eiga sameiginlegt er að þau eru bæði í Suðurkjördæmi og í báðum eru Sjálfstæðismenn við völd. Reykjavík kemst ekki einu sinni inn á þennan topp 20 lista. Tilviljun? Ég held ekki! Og við vitum meira. Við vitum að ef við leggjum saman megináherslur þessarra flokka ganga aftur allir gömlu draugarnir frá Jóhönnu og Steingrími J.: skattahækkanir á einstaklinga og atvinnulíf; Evrópusambandið; niðurbrot á fiskveiðistjórnunarkerfinu og óvissuferð inn í uppboðsleiðina; niðurrif á stjórnarskránni sem ekkert hefur gert af sér – og svona mætti áfram telja.
Á laugardaginn er sem sagt hægt að velja á milli áframhaldandi framfara og efnahagslegs stöðugleika undir forystu Sjálfstæðisflokksins – eða fjölflokka vinstri óvissuferðar undir forystu Pírata.
Ég treysti á dómgreind kjósenda í Suðurkjördæmi. Ég treysti á að þeir kjósi með með sjálfum sér – fyrir eigin velferð og öryggi. Ég treysti á að þeir hafni þessu vinstra kraðaki; sporin hræða. Ég treysti því að þeir kjósi Sjálfstæðisflokkinn!
Páll Magnússon
Oddviti Sjálfstæðisflokksins í Suðurkjördæmi
